96. Το Κουστούμιν

Στο άκουσμα της λέξης ‘Λογιστής’ στο μυαλό έρχεται αυτή η εικόνα/ στολή. Το Κουστούμι έχει ψυχολογικό παρά πρακτικό σκοπό – να φαντάζει*  Επιτυχία/ Επαγγελματικότητα/ Αναγνώριση και να εμπνέει Εμπιστοσύνη/ Σεβασμό.

* Χρησιμοποιώ τη λέξη ‘φαντάζει΄ επειδή η πραγματικότητα διαφέρει – τα κουστούμια με τους παχουλούς μισθούς και τα μεγάλα αυτοκίνητα μας οδήγησαν συνειδητά στις συνέπειες του σήμερα όπου δεν υπάρχει πλέον Εμπιστοσύνη/ Σεβασμός/ Επαγγελματικότητα.

‘Να είσαι λεβέντης’ – ωραία κουστούμια, μεγάλα αυτοκίνητα, ‘σίγουρη’ δουλειά, καλή ανταμοιβή. Θεωρητικά ένα από τα πιο καλά επαγγέλματα καθώς η  Επιτυχία, Ευτυχία/ Αναγνώριση προδιαθέτει ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτή την εντύπωση έχει ο περισσότερος κόσμος και είναι φυσιολογικό επειδή αυτό βλέπει με τα μάτια του σαν θεατής – αυτή είναι η εικόνα που πλασάρεται από το καθεστώς.

Όλο το θεατρικό αποσκοπεί στο να μεταδώσει μια εικόνα στη κοινωνία – όποιος μιλά μέσα από ένα κουστούμι είναι Αξιόπιστος οπόταν η γνώμη του πρέπει να εκτιμάται πιο πολύ από κάποιον άλλο επειδή αυτός στο κάτω κάτω είναι ένας Επαγγελματίας.

Αν σκεφτούμε κάποιον ‘Επιτυχημένο’ τότε αυτός φορεί ένα κουστούμι σωστά;

Η Γραβάτα
Όχι μόνο δεν εξυπηρετεί πουθενά αλλά λειτουργεί εναντίον καθώς αν κουμπώσεις και το πιο ψηλό κουμπί του πουκαμίσου τότε αναπνέεις με δυσκολία – για αυτό και την ώρα του φαγητού η γραβάτα χαλαρώνει.

Το Παπούτσι
Μια περίεργη διαδικασία αλλαγής από τα ‘αθλητικά’ στα ‘πολιτικά’ – κατάμαυρα και μυτερά για αυτό και το αστείο αναφορικά με ‘κατσαρίδες’ & ‘γωνιές’.
Και ποιός ο σκοπός εκείνου του τακουνιού;;;; – να προκαλεί εντύπωση στο παρκέ;;;;

Το Κουστούμι
Τρελές τιμές – βγαίνουν σε όποιο τρελό χρώμα διαθέτει το χρώμα του πορτοφολιού σου – οι πορωμένοι και με design-άτα μανικετόκουμπα.
Must και η μάρκα του ρολογιού – συνήθως δώρο της μητέρας :)

Το Πουκάμισο
Επιβάλλεται σαν μέρος της στολής για αυτό και ποτέ δεν μου άρεσε, όπως και τα υπόλοιπα φυσικά – ήταν κάτι πιο επίσημο που φορούσαν οι ‘μεγαλύτεροι’ και σαν αντίδραση δεν ήθελα να το υιοθετήσω.
Ενώ στη πραγματικότητα το πουκάμισο δεν παίζεται – μια σούπερ φανέλα που από κοντομάνικη μπορεί να γίνει μακρυμάνικη πολύ εύκολα και πολύ χρήσιμη όταν αρχίσει το κρύο.

Η αλήθεια
Όταν κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή… δεν υπάρχει κανένας πρακτικός σκοπός που να προδιαθέτει οποιαδήποτε στολή.
Αντιθέτως πρέπει να είμαι όσο πιο άνετα μπορώ αφού περνώ τόσες πολλές ώρες καθιστός – γιατί στο σπίτι είμαι με τις #φόρμες μπροστά από τον υπολογιστή; Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να φορεί κουστούμια τα Σάβ/κα για να κάτσει σπίτι στον υπολογιστή του…
Η καρέκλα επίσης πρέπει να είναι όσο πιο υποστηρικτική γίνεται – στα γραφεία για τους υπαλλήλους υπάρχουν οι πιο φτηνές.

Η Πραγματικότητα
Σε ένα διεφθαρμένο σύστημα όόόόόόσα πιο πολλά χρήματα διαθέτεις… τόόόόόόόσο πιο πολύ έχεις χειραγωγήσει/ ξεγελάσει τους υπόλοιπους.
Ζούμε σε ένα ανταγωνιστικό σύστημα με Διαφθορά/ Ψευτιά και οποιοσδήποτε Ειλικρινείς συμφωνεί.
(αυτός ο Ειλικρινείς θα είναι επί το πλείστον άνεργος επειδή τα χρήματα δαιτηρούν τη ψευδαίσθηση.)

Το μόνο που ενδιαφέρει τους εργοδότες είναι να μεγιστοποιήσουν το κέρδος, να αποκτήσουν Δύναμη και σε αυτή την αναζήτηση δεν ενδιαφέρονται για κανένα άλλο παρά μόνο για την δική τους Επιβίωση.
Φυσικά κανένας εργοδότης δεν είναι Ειλικρινείς με το τι πραγματικά γίνεται στα παρασκήνια οπόταν σαν απλός υπάλληλος φτάνεις μέχρι ενός σημείου – για να αποκτήσεις πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες πρέπει πρώτα να αποδείξεις το μέγεθος της διαφθοράς σου.
Όταν είσαι ‘καλός’ άνθρωπος και νοιάζεσαι πραγματικά τους υπόλοιπους δεν προβιβάζεσαι – για απόδειξη αυτού βλέπεις σήμερα όλους αυτούς που μας διοικούν/ δουλεύουν.

Ο λογιστής και ο δικηγόρος είναι το εργαλείο με το οποίο το κράτος εισπράττει τους φόρους – ο ενδιάμεσος μεταξύ του ιδιώτη και του κράτους, επειδή και το πιο μικρό μπακάλικο σε κάποια στιγμή θα χρειαστεί έναν από τους δύο ή και τους δύο μαζί.

Και επειδή το μόνο που ενδιαφέρει το πολίτη/ πελάτη είναι να μην πληρώσει πολλά το ‘Κουστούμι’ είναι ο άνθρωπος σου – είναι αυτός που θα βρεί μια πάροδο μέσα στο σύστημα για να γλιτώσεις εσύ ένα ποσό, να πάρει αυτός μια μίζα και να εισπράξει και το κράτος – a win-win-win situation.
Really?

Το ‘Κουστούμι’ θα σε αγχώσει στην αρχή αλλά μην ανησυχείς!!! θα πιστέψεις ότι γλίτωσες κάποια χρήματα και εκεί θα σταματήσουν όλοι σου οι ενδοιασμοί  ενώ παράλληλα θα χαρείς επειδή κάποιος άλλος #μαλάκας θα πληρώσει τη νύφη… και εσύ δεν είσαι αυτός.
Really?

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου λογιστής ‘έπαιζε’ με το ΦΠΑ και εκμεταλλευόταν την άγνοια των πελατών του και αισχροκερδούσε εις βάρος τους.
Και για άλλους που ποτέ δεν πλήρωναν το ΦΠΑ και άφηναν τον ιδιώτη/ πολίτη ξεκρέμαστο.
Ring a bell?

Η αλήθεια είναι ότι στην πελατειακή σχέση – και ιδιώτη με λογιστή αλλά και πολίτη με κράτος, ο πρώτος δεν ενδιαφέρεται…
Κανείς δεν ξέρει τι πληρώνει, γιατί πληρώνει, που πάνε τα χρήματα των φόρων και ποιός πραγματικά επωφελείται από όλη αυτή τη διαδικασία.
Δεν ξέρουμε καν αν χρωστάμε, πόσα χρωστάμε και σε ποιόν χρωστάμε…

Το βίωσα πρακτικά/ λογιστικά όπου σε συζητήσεις ενημέρωνα φίλους και γνωστούς ότι μπορούν να συμπληρώνουν οι ίδιοι τις φόρμες/ έντυπα/ φορολογίες τους έτσι ώστε να υπάρχει επίγνωση/ ευθύνη αλλά κανείς δεν θέλει ή έχει το χρόνο ή τα αποθέματα για έτσι δύναμη/ κίνηση.

Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση + γνώση + εργαλείο + χρόνος και τα πάντα είναι πιθανά. Όλα είναι εδώ εκτός από την ανάληψη ευθύνης – ωσότου δεν ενδιαφερόμαστε και δεν ενασχολούμαστε τότε δεν πρόκειται να αλλάξει οτιδήποτε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξει το αποτέλεσμα αν δεν αλλάξει η δράση μας και επαναλαμβανόμαστε σε φαύλους κύκλους.