Η ελεύθερη επιλογή, είναι προϊόν ενός ελεύθερου ανθρώπου – όταν ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος τότε δεν μπορεί να είναι ούτε και η επιλογή του. Το σύστημα συνείδησης του μυαλού μου, κάνει αυτόματα τις επιλογές μου – από τη στιγμή όμως που δεν κατανοώ πως λειτουργεί/ δημιουργεί η συνείδηση μου, πως μπορώ να την εμπιστεύομαι και κατά συνέπεια να αναλάβω τις ευθύνες του εαυτού μου; Απο τη στιγμή όμως που δεν γνωρίζω πως συμμετέχω στην πραγματικότητα & δεν γνωρίζω απο που προέρχονται οι σκέψεις μου και πως παρακινούμε μέσω των συναισθημάτων μου = δεν μπορώ να πιστεύω ότι είμαι ελεύθερος, και κατά συνέπεια έχω ‘ελεύθερη επιλογή’!
Κάθε επιλογή – που στηρίζεται στο σύστημα συνείδησης του μυαλού μου – είναι μια απόφαση/ εξίσωση που λαμβάνει υπόψη/ αποτελείται απο πολλές μεταβλητές όπως είναι οι σκέψεις/ θεωρίες/εικόνες/ πιστεύω/ συναισθήματα. Βασίζεται στο χαρακτήρα/ προσωπικότητα/ καταγωγή/ χώρα/ γλώσσα/ κουλτούρα/ οικογένεια/ θρησκεία/ περιβάλλον μου. Επηρεάζεται από τις παρελθοντικές αναμνήσεις/ τωρινές εμπειρίες/ μελλοντικές προοπτικές. Όλα αυτά συναντώνται σε ένα σημείο όπου εγώ πρέπει να κάνω μια ‘ελεύθερη’ επιλογή.
Όλες μου οι επιλογές στηρίζονται σε ένα αυτοματισμό που έχει γίνει μια συνήθεια – επειδή αποδέχθηκα και ανέχθηκα ότι αυτό είναι ‘το όλο που υπάρχει’. Δεν μπορώ να εμπιστεύομαι τη γνώση που σχηματίζει τις επιλογές μου επειδή στηρίζεται σε σύμβολα/ εγκατεστημένα προγράμματα στο μυστικό μυαλό, που καθορίζουν τη συμπεριφορά μου, μέσω του φόβου της επιβίωσης. Επειδή πρέπει να επιβιώσω – όλες μου οι επιλογές προστατεύουν το Εγώ μου και το προσωπικό μου κέρδος και διασφαλίζουν τη νίκη μου μέσα απο τον ανταγωνισμό. Επειδή όλα αυτά τα χρόνια έμαθα να είμαι ο παρατηρητής/ σκεπτικιστής/ φιλόσοφος/ πρωταγωνιστής και να συμμετέχω στην πόλωση του μυαλού.
Κάθε επιλογή υπάρχει μόνο στο μυαλό μου, για αυτό και είναι μια ψευδαίσθηση. Η Ζωή δεν επρόκειτο ποτέ για μια επιλογή, που βρίσκεται στο κεφάλι μου – επειδή μια επιλογή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί η ζωή να επιλέξει να μην είναι η ζωή; Αφού η ζωή είναι η έκφραση της ζωής – πώς μπορεί η ζωή να επιλέξει κάτι άλλο; Μπορεί ο ήλιος να επιλέξει να είναι κάτι άλλο; Έχει την επιλογή να μην ανατείλει ή να δύσει κάθε μέρα; Έτσι και εγώ, δεν έχω την επιλογή αν θα ζήσω ή όχι. Επειδή το να εκφρά-ζω τον εαυτό μου σε κάθε στιγμή/ αναπνοή, δεν έχει να κάνει με επιλογές. Έχει να κάνει με την έκφραση μου στη κάθε στιγμή εδώ και τώρα. Αν υπάρχει επιλογή στο κόσμο μου, τότε εξαπατώμαι απο το μυαλό μου.
Απο εμένα εξαρτάτε μόνο αν θα είμαι ειλικρινείς – αν θα συμμετέχω στη πραγματικότητα ίσος σαν ένα με τους υπόλοιπους, όπου θα τους σέβομαι και δεν θα επιτρέπω στην κακοποίηση/χειραγώγηση να υπάρχει. Μπορώ να επιλέξω να είμαι κάποιος άλλος και όχι αυτός που είμαι;
Αν επιλέξω να είμαι κάποιος άλλος, τότε δεν είμαι ειλικρινείς. Αν επιλέξω να είμαι καλύτερος απο κάποιο άλλο τότε συμμετέχω στο μυαλό, διαχωρίζομαι από τη πραγματική μου φύση και επιτρέπω στην αδικία και στην ανισότητα να υπάρχουν στο παγκόσμιο σύστημα. Επειδή οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τη φυσική πραγματικότητα δεν είναι ελεύθερη επιλογή αλλά είναι μια ψευδαίσθηση του μυαλού, που έχει συνέπεια να με κρατά απασχολημένο στη ταινία μου, χωρίς να μπορώ να δω τι πραγματικά συμβαίνει στο φυσικό μου κόσμο.
Μια σκέψη μπορεί να συζητηθεί/ αντικρουστεί ενώ η φυσική πραγματικότητα όχι και αυτός είναι ο ορισμός που καθορίζει το τι είναι αληθινό και τι δεν είναι. Επειδή η ύπαρξη μου διασφαλίζεται σε κάθε στιγμή, μέσω της αναπνοής μου. Η αναπνοή βρίσκεται εδώ και τώρα, ενώ η σκέψη αφορά ένα διαφορετικό χωροχρόνο – επειδή όταν σκέφτομαι δεν βρίσκομαι ποτέ εδώ. Η σκέψη έχει να κάνει είτε με το παρελθόν είτε με το μέλλον. Η αληθινή ελευθερία είναι προΐόν της πραγματικής συμμετοχής στη φυσική διάσταση. Η επιλογή, σαν συμμετοχή στο μυαλό είναι μια ψευδαίσθηση. Η σκέψη είναι αυτή που με κρατεί όμηρο στο μυστικό μυαλό – είναι η απόδειξη ότι κανένας δεν είναι ελεύθερος.
‘Ελεύθερος’ είναι αυτός που ζει στην κάθε του στιγμή, εδώ και τώρα – σε κάθε αναπνοή, είναι σε πλήρη επίγνωση/ ευθύνη/ συνέπεια του τι συμβαίνει μέσα και έξω του και δεν συμμετέχει στις ψευδαισθήσεις του μυαλού. Ο ‘ελεύθερος’ άνθρωπος είναι αυτός που συμμετέχει στην πραγματικότητα, όπου την απαρτίζουν όλοι, όπου και είναι ίσος απέναντι σε ίσους.
Από την στιγμή που μια επιλογή προκαλεί κακό σε κάποιον άλλο/ δεν συνάδει με ευθύνη, τότε η επιλογή είναι χειραγώγηση που εξυπηρετεί μόνο το προσωπικό μου όφελος και όχι ότι είναι καλύτερο για όλους/ προσθέτει στο διαχωρισμό / διατηρεί την αδικία στο υφιστάμενο σύστημα. Η ελεύθερη επιλογή πρέπει να στηρίζεται σε αυτό που είναι καλύτερο για όλους ίσα και είναι η μόνη αποδεχτή ελεύθερη λύση/ επιλογή για τη γή καθώς θα αποτρέψει την Ανισότητα και την Κακοποίηση.
Και η κάθε επιλογή είναι ευθύνη/ συνέπεια. Επειδή μπορεί να ‘φαίνεται’ ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρει η ‘πράξη’ αλλά την ίδια ευθύνη φέρει και η σκέψη και ο προφορικός είτε ο γραπτός λόγος. Επειδή ακόμα και όταν εγώ δεν πράττω κάτι, ο λόγος μου μπορεί να παρακινήσει άμεσα κάποιον άλλο σε μια ‘πράξη’.
Το πρόβλημα είναι ότι, έχω πείσει τον εαυτό μου ότι η επιλογή είναι ‘δικαιωματικά’ ‘δική’ μου. Το πρόβλημα είναι ότι όταν εκδηλωθεί η σκέψη/ λόγος με τη πράξη μου – με την έκφραση μου στο φυσικό κόσμο, είναι πια αργά. Οι συνέπειες έχουν ήδη εκδηλωθεί. Από τη στιγμή που ένα παιδί δεν διδάσκεται ότι η ελεύθερη επιλογή συνοδεύεται απο την ευθύνη τότε συμβάλω στη δημιουργία ενός ανθρώπου που θα κακοποιεί τη ζωή έχοντας πάντα σαν γνώμονα το προσωπικό του κέρδος – οπόταν διατηρώ ένα σύστημα στην αδικία. από τη στιγμή που συμμετέχω σε ένα παγκόσμιο σύστημα όπου υπάρχουν αυτοματοποιημένες επιλογές, οι οποίες επηρεάζουν το μέλλον όλων μας, είμαι υπεύθυνος. Είμαι υπεύθυνος επειδή η σκέψη/ λόγος/ πράξη μου, επιτρέπουν αυτό το αυτοματισμό να εκδηλώσει κάποιες συνέπειες. Και είναι ανευθυνότητα, να αγνοώ τις συνέπειες.
Σχετικά:
Day 394: Personal Choice and the Effect on One’s Life
Interviews from the Farm 39: ‘Free-Wheelers’
Day 137- FREE Choice and True Activism- Forgiveness
Ant's Journey to Life 