Αν η Ζωή είναι ένα ταξίδι, τότε το ‘Journey to life’ είναι το ημερολόγιο του καπετάνιου. Επειδή πρακτικά για να αλλάξω κατεύθυνση, πρέπει να γνωρίζω που στέκομαι, που θέλω να πάω, πως θα γίνει πρακτικά η μετάβαση από τη συνείδηση στην επίγνωση – ποιά εργαλεία θα χρησιμοποιήσω έτσι ώστε να επιτύχω την προσωπική αλλαγή.
Το ‘Journey to life’, είναι η πρακτική απόδειξη της ανάληψης της ευθύνης του εαυτού μου. Δεσμεύομαι έμπρακτα να συμβάλλω στη προσωπική μου αλλαγή και κατά συνέπεια στη συλλογική αλλαγή, δημιουργώντας ένα Ίσο σύστημα που στηρίζει όλη τη Ζωή. Γίνομαι ενεργός πολίτης του τόπου μου και συμμετέχω στα κοινά. Με το αληθινό μου όνομα και φωτογραφία σχετίζομαι με τις συνέπειες του περιβάλλοντος μου, όπως τις βιώνω μέσα από το φιλτραρισμένο σύστημα της συνείδησης μου – μέσα από τον αποδεχτό μου -μέχρι τώρα- Εαυτό.
Για να κατανοήσω τον τρόπο με τον οποίο συμμετέχω στις συνέπειες και πως διατηρώ το υφιστάμενο άδικο σύστημα πρέπει να αποκτήσω επίγνωση της δομής και της σκέψης μου αλλά και του συστήματος – πως το προσωπικό μου θέμα, επηρεάζει τις σχέσεις μου και πως οι σχέσεις μου επηρεάζουν το περιβάλλον μου.
Πρέπει να κατανοήσω πως η σκέψη μου καταλήγει σε μια πράξη η οποία επηρεάζει όλο το σύστημα – πρέπει να κατανοήσω τις τρείς διαστάσεις που αποτελούν το Ένα/ Όλο που υπάρχει.
Να καταλάβω δηλαδή την ολική μου συμμετοχή/ ευθύνη στο σύστημα μέσα από τη Προσωπική, Διαπροσωπική και Παγκόσμια διάσταση.
Η ψυχολογία αναφέρεται σε αυτές τις τρείς διαστάσεις σαν το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο.
Η θρησκεία αναφέρεται σε αυτές σαν 3 ξεχωριστές οντότητες – ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
Άλλοι αναφέρονται σε αυτές σαν η λογική, το συναίσθημα και το ένστικτο.
Μέσα από τη Προσωπική διάσταση, αναφέρομαι στη σχέση μου με τον εαυτό μου – μέσα από το συνειδητό μου μυαλό. Πως εκφράζομαι καθημερινά, πως βλέπω τον εαυτό μου να είναι, πως νιώθω τον εαυτό μου να είναι και πως σκέφτομαι ότι είμαι. Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που αντιπροσωπεύω και υποστηρίζω σαν το Είναι μου.
Μέσα από τη Διαπροσωπική, αναφέρομαι στη σχέση μου με το περιβάλλον – μέσα από το υποσυνείδητο μου μυαλό. Πως συμπεριφέρομαι με όλους τους άλλους που αποτελούν το στενό μου κύκλο – τη οικογένεια μου, τους φίλοι μου και όλους όσους γνωρίζω με το όνομα τους. Πάντα σχετίζομαι με όμοιους μου – με άτομα που μοιάζουν/ ενισχύουν το χαρακτήρα μου. Όλους τους άλλους τους αποφεύγω επειδή αποτελούν απειλή για το ΕΓΩ μου.
Μέσα από τη Παγκόσμια, αναφέρομαι στη σχέση μου με το σύστημα – μέσα από το ασυνείδητο μου μυαλό. Είναι ο τρόπος που συμμετέχουμε όλοι στο σύστημα, όπου μας ενώνει όλους μαζί σαν Ένα. Αποτελεί τη δομή του συστήματος όπου βασίζεται η επιβίωση μας, η οποία διαχειρίζεται το τρόπο που αλληλεπιδρούμε. Είναι ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάσαμε τα σπίτια μας, τους δρόμους μας, το σύστημα φαγητού, τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις μας. Όλα εκείνα που βλέπεις να είναι σε μια ευθεία γραμμή είναι δημιουργήματα μας, επειδή η φύση δεν έχει ευθείες γραμμές.
Οπόταν σε κάθε μου θέμα/ άρθρο προσπαθώ να ενώσω όλα αυτά τα σημεία σε μια γραμμή έτσι ώστε να κατανοήσω πως τα προσωπικά μου θέματα, διαμορφώνουν τις διαπροσωπικές μου σχέσεις και πως αυτές με τη σειρά τους, δημιουργούν το παγκόσμιο σύστημα.
Αυτή είναι η δική μου ευθύνη – να ανακαλύψω το τρόπο με τον οποίο συμμετέχω σε ένα άνισο σύστημα το οποίο διαιωνίζει τη χειραγώγηση και πως μπορώ να ανακαθορίσω το σύστημα έτσι ώστε να στηρίζει όλη τη Ζωή Ίσα, αρχίζοντας από τον Εαυτό μου.
Το ποιός είμαι εγώ σήμερα αλλά και συλλογικά σαν ανθρωπότητα ξεκίνησε από το σπίτι, από τη προσωπική ζωή του κάθε ενός, από τις σκέψεις μας και πως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τις πράξεις μας.
Τις οποίες σκέψεις, αποδεχθήκαμε και ανεχθήκαμε να μας καθορίζουν και κατά συνέπεια διαμορφώσαν το παγκόσμιο σύστημα ως έχει – αν κάποιος μεταφέρει τα προσωπικά του θέματα, στις διαπροσωπικές του σχέσεις και κατά συνέπεια στο παγκόσμιο σύστημα θα δημιουργήσει τα ίδια θέματα που έχει μέσα του σε όλο το σύστημα.
Αν δεν αλλάζω με τη πάροδο του χρόνου, τότε αυτό είναι απόδειξη ότι απλά γράφω για να ‘απελευθερώσω’ τον εαυτό μου χωρίς να τον διορθώσω – επομένως η ζωή μου δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που γράφω. Δεν είμαι η αλλαγή αλλά ο σχεδιασμός της προσμονής της αλλαγής – είναι η δικαιολογία για να μην αλλάξω. Για να αλλάξω αληθινά πρέπει να είμαι Ειλικρινείς στα γεγραμμένα μου, επειδή αν δεν είμαι Ειλικρινείς με τον εαυτό μου, σημαίνει ότι δεν είμαι με κανένα άλλο.
Αν τηρήσουμε την Ισότητα & Ενότητα στο προσωπικό, διαπροσωπικό και παγκόσμιο επίπεδο, θα δημιουργήσουμε ένα κόσμο Αρμονίας και ειρήνης – θα ενδιαφέρομαι για τους άλλους, όσο ενδιαφέρομαι για τον εαυτό μου & θα δίνω αυτό που θέλω να λάβω. Αν θέλω πραγματικά το καλύτερο για τον εαυτό μου, θα θέλω το ίδιο και για όλους τους άλλους. Αν είμαι αληθινά η Ζωή θα στηρίζω όλη τη Ζωή, θα είμαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος και δεν θα ελέγχομαι από ψευδαισθήσεις σε καμία διάσταση.
Οτιδήποτε διαδραματίζεται στο μυαλό μου είναι μια ψευδαίσθηση – ένα προϊόν του μυαλού και επομένως δεν είναι αληθινό. Αληθινό είναι αυτό που αντέχει στο πέρασμα του χρόνος, και το ‘Journey to Life’ είναι η πραγματική απόδειξη επειδή μπορώ να διακρίνω τη προσωπική μου διαδικασία.
Και αυτό είναι αλήθεια. Στο κόσμο που ζούμε, ορίσαμε σαν ‘αποδείξεις’ τα γραπτά κείμενα που φέρουν στοιχεία σχετικά με το γεγονός/ χρόνο/ τόπο/ όνομα/ διεύθυνση/ υπογραφή. Επειδή σε ένα δικαστήριο δεν ευσταθούν τα λόγια αλλά οι αποδείξεις. Για να φτάσουμε στο σημείο να δίνουμε παραπάνω σημασία σε κάτι που βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας, τη στιγμή που αγνοούμε τις αποδείξεις και τα γεγονότα σημαίνει ότι κάτι πάει πολύ στραβά.
Το ποιός είμαι σε αυτή τη ζωή είναι αυτό που καθορίζει το ποιός θα είμαι και στη μετά-θάνατο ζωή. Αν στη γή είμαι μια ψευδαίσθηση αυτό θα παραμείνω και στη συνέχεια.
Σχετικά –
Ant's Journey to Life 