Μέρα 78 – Η ιερότητα του μυαλού

Δημιουργούμε τόσους πολλούς νόμους για να προστατεύουμε την ιδιωτική ζωή και το μυαλό μας ενώ την ίδια στιγμή αγνοούμε το όχημα του μυαλού – το σώμα μας.
Δικαιολογούμε τις συνέπειες που βιώνουν καθημερινά τόσοι συνάνθρωποι μας με μια ιδέα που βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας – αποδεικτικά της παράνοιας μας μπορούν να βρεθούν σε όλη την Ιστορία μας, όπου αρκετοί άνθρωποι έχασαν και συνεχίζουν να χάνουν τη ζωή τους  για μια ιδέα/ πιστεύω.

Σαν ανθρωπότητα έχουμε παραιτηθεί από τις ευθύνες μας για όλα όσα διαδραματίζονται μέσα στο μυαλό μας.
Ακόμα και οι ψυχολόγοι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό – το τι κάνουν πρακτικά είναι να παρατηρούν την κατάσταση, να φτάνουν σε ένα συμπέρασμα, να δίνουν ένα όνομα στην ασθένεια και να ανακαλύπτουν ένα φάρμακο.
Αυτό κάνουν – γεμίζουν το σώμα με ναρκωτικά έτσι ώστε να σταματήσει να παράγεται εκείνη την εμπειρία στο μυαλό.
Επειδή αν οι παραδοσιακές/ προτεινόμενες θεραπείες μας βοηθούσαν –αν ήθελαν το καλό μας- τότε ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος και δεν θα υπήρχαν τόσες πολλές ασθένειες.

Ζούμε σε ένα καθορισμένο κόσμο/ περιβάλλον όπου οι παράμετροι/ δομές έχουν αποδεχθεί και ανεχθεί – φέρουμε όλοι ευθύνες για οτιδήποτε συμβαίνει και το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στους αρμόδιους φορείς.
Ένα παιδί γεννιέται και με κάποιο τρόπο ξεκινά να μιλά, να σκέφτεται, να μαθαίνει και να αναπτύσσει ένα χαρακτήρα και να γίνεται ένα άτομο – πως γίνεται αυτή η διαδικασία και ποιός ευθύνεται για το τελικό αποτέλεσμα;

Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει αυτή τη διαδικασία και το παράξενο είναι ότι κανείς δεν προβληματίζεται επειδή οτιδήποτε διαδραματίζεται στο μυαλό είναι ιερό και πρέπει να προστατεύεται – επειδή εκεί βρίσκεται το ‘Εγώ’  έτσι; Ή όχι;

Τι θα συμβεί σε εσένα όταν χάσεις τη μνήμη σου;
Το ‘Εγώ’ σου θα εξαφανιστεί επειδή όλο σου το ‘Είναι’ εξαρτάται από ένα και μόνο πράγμα: τις αναμνήσεις σου.
Οπόταν αφαιρώντας τις αναμνήσεις σου, αλλάζει το σύστημα αξιών σου και κατά συνέπεια εσύ και το περιβάλλον σου – θα είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος και ενδέχεται να έχεις μια διαφορετική ανθρώπινη φύση!

Που μας οδηγεί αυτό;
Το μυαλό μας μαζεύει πληροφορίες μέσα από το περιβάλλον που λειτουργεί/ υπάρχει και κατά συνέπεια προσαρμόζεται σε αυτές.
Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τη πραγματικότητα μας αφού εμείς καθορίζουμε κάτι σαν ‘αληθινό’ δίνοντας του αξία.
Η φύση μας δεν είναι συνέπεια του περιβάλλοντος όπου μεγαλώσαμε; Οπόταν πως μπορεί κάποιος να αλλάξει και να αναλάβει τις ευθύνες για τη φύση του εάν το σύστημα/ περιβάλλον δεν αλλάξει έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα καλύτερο άνθρωπο;
Οπόταν όλα όσα βρίσκονται μέσα στο ιερό του μυαλού μας δεν τοποθετήθηκαν εκεί από εμάς αλλά σκόπιμα από κάποιους άλλους.

Οπόταν προκύπτει η λογική απορία:
Γιατί διατηρούμε/ διαιωνίζουμε το υπάρχων σύστημα αφού υπάρχουν τόσα πολλά αποδεικτικά ότι δεν εξυπηρετεί τη μάζα αλλά μόνο τους λίγους/ τυχερούς/ πλούσιους;
Γιατί επιτρέπουμε σε αυτούς που δεν κατανοούν τη λειτουργία του μυαλού να μας χειραγωγούν και να μας ελέγχουν, οι οποίοι εισάγουν πληροφορίες στο μυαλό μας έτσι ώστε να αισχροκερδούν εις βάρος μας;

Ξέρεις πόσα χρόνια συμβαίνει αυτό και πως μας ξεγέλασαν;
Με την ‘ελεύθερη βούληση’ – την ελευθερία που σου δίνει το κέρδος επειδή κάποις με πολλά χρήματα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα – οι κανόνες αλλάζουν, η δικαιοσύνη αλλάζει, η προστασία αλλάζει, η ασφάλεια αλλάζει, όπως και η ευτυχία και οι εμπειρίες σου…

Ποιά είναι όμως η αλήθεια;
Όλοι μας έχουμε μια ημερομηνία λήξης – όπως έχει η τηλεόραση/ ψυγείο/ ηλεκτρονικός υπολογιστής μας.
Η ημερομηνία λήξης είναι η ώρα της τελευταίας μας πνοής – και αυτή είναι απρόβλεπτη όπως απρόβλεπτη είναι και η μέρα που θα σταματήσει να λειτουργεί και ο υπολογιστής μας.
Το μόνο που μένει είναι το κληροδότημα που αφήνεις πίσω, που είναι οι αναμνήσεις – το τι θα πούν κάποιοι στη κηδεία σου και τι θα λένε οι άνθρωποι όταν σε θυμούνται.
Αλλά και αυτό σύντομα θα ξεχαστεί και το μόνο που θα απομείνει θα είναι ένας σταυρός με μια ημερομηνία.

Όλες οι σκέψεις/ εικόνες/ πιστεύω που βρίσκονται μέσα στο μυαλό αποτελούν το ‘ιερό’ μας και επειδή εκεί υπάρχει αρκετή βρομιά δεν θέλουμε να το δείξουμε στους άλλους.
Οπόταν προσπαθούμε να το κρύψουμε μέσα από τη θετικότητα/ αγάπη/ φως έτσι ώστε να κρύψουμε το τι βρίσκεται εκεί μέσα, χωρίς να κατανοούμε το αυτονόητο – όταν πεθάνουμε, θα πεθάνουν μαζί μας και όλες μας οι σκέψεις/ επιθυμίες/ συναισθήματα.

Το δέντρο της Ζωής –πραγματικότητα- έχει να κάνει με ένα και μόνο πράγμα – το φυσικό μας σώμα. Όταν αυτό πεθάνει οτιδήποτε και αν αποτελεί το σύστημα της συνείδησης μας θα πεθάνει μαζί του – τότε θα πεθάνουν και όλες μας οι ψευδαισθήσεις.

Ο σχεδιασμός της καλοσύνης είναι μια ψευδαίσθηση που δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα επειδή αγνοεί την επιστήμη/ λειτουργία του μυαλού –
τη διαδικασία με την οποία δημιουργείται η σκέψη,
τι περιλαμβάνεται στη δημιουργία της ανάμνησης,
πως δημιουργείται η προσωπικότητα μας,
πως δημιουργούνται τα συναισθήματα μας,
γιατί κρύβουμε τη πραγματικότητα από τους άλλους.

Αν αυτό που βρίσκεται στο μυαλό σου είναι το καλύτερο για όλους, τότε δεν χρειάζεται να το κρύβεις και δεν χρειάζεται προστασία – μόνο οτιδήποτε ‘κακό’ χρειάζεται προστασία και αυτό είναι παράξενο επειδή θέλεις να είσαι ένα ον αγάπης αλλά προστατεύεις το κακό – προστατεύεις κάτι μέσα στο μυαλό σου που δεν θέλεις να το δει κανείς.
Προσπαθείς να κρύψεις την αλήθεια; Τι φοβάσαι;

Επειδή προσπαθείς να ξεχάσεις το πως απέκτησες τα χρήματα σου, τα ψέματα που χρειάστηκε να πεις για να τα αποκτήσεις και όλους αυτούς που εξαπάτησες για να τα καταφέρεις. Αλλά πιστεύεις  ότι είσαι ξεχωριστός/ ευνοούμενος από το θεό – ποιός θεός είναι αυτός; Αυτός που βρίσκεται μέσα στο μυαλό σου; Έχεις δει κάπου αλλού το θεό;

Ο πραγματικός θεός είναι ο φυσικός μας κόσμος – δημιουργήθηκες κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωση του φυσικού μας κόσμου και παρόλα αυτά το μόνο που έχεις κάνει είναι να ζείς σε μια ψευδαίσθηση μέσα στο μυαλό σου – ένας απλός τρόπος για να μην αναλαμβάνεις ευθύνες.

Αν θέλεις να κατανοήσεις περί τίνος πρόκειται η Ζωή τότε εξερεύνησε την – αν θέλεις να παραμείνεις μια ψευδαίσθηση μην ανήσυχης – όλοι έχουμε μια ημερομηνία λήξης.

 Σχετικά:
Day 373: The Sanctity of the Mind